Jak to napisano w rozdziale poświęconym sile elektromotorycznej ogniwa napięcie na ogniwie jest zależne od tego jak duży prąd jest z tego ogniwa czerpany.

Im więcej prądu czerpiemy z ogniwa (większe jest natężenie tego prądu), tym bardziej spada napięcie na zaciskach ogniwa.

U_{na_zaciskach_ogniwa} = E – U_spadku

Z kolei owo napięcie ubywające nam z siły elektromotorycznej U_spadku jest najczęściej prostą, liniową funkcją natężenia prądu płynącego w obwodzie:

U_spadku = I ∙ r_w

r_w – jest tu współczynnikiem proporcjonalności nazywanym oporem wewnętrznym ogniwa.

Jak z tego widać, napięcie na ogniwie można ostatecznie wyrazić wzorem:

U_{na_zaciskach_ogniwa} = E – I ∙ r_w

Na schematach opór wewnętrzny najczęściej jest zaznaczany poprzez podanie obok siły elektromotorycznej, dodatkowo małej litery r, lub rw .

Jednostką oporu wewnętrznego jest (podobnie jak każdego innego oporu elektrycznego) om:

[r] = Ω

Interpretacja oporu wewnętrznego ogniwa

Im większy jest opór wewnętrzny ogniwa, tym mniej energii da się z tego ogniwa czerpać. Największą wartość energii wydzielanej na zewnętrz występuje dla sytuacji, w której opór zewnętrzny jest równy wartości oporu wewnętrznego ogniwa.

Skąd się bierze zjawisko oporu wewnętrznego?

Najczęściej przyczyną istnienia oporu wewnętrznego są różne pasożytnicze (niekorzystne) zjawiska i procesy chemiczne zachodzące w ogniwie. Ogniwo chemiczne działa na zasadzie reakcji chemicznych w nim zachodzących. Przy dużej ilości czerpanego prądu reakcje "nie wyrabiają się" z dostarczaniem ładunków niezbędnych do pracy ogniwa.

Dodatkowe informacje

Dodatkowe informacje na temat konsekwencji istnienia oporu wewnętrznego znajdują się w rozdziale Prawo Ohma dla ogniw.