Drugie prawo Kirchhoffa jest uzupełnieniem pierwszego prawa Kirchhoffa. Oba te prawa łącznie pozwalają na tzw. „Rozwiązywanie obwodów”, czyli na obliczaniu natężeń prądów płynących w różnych gałęziach obwodu, dzięki znajomości oporów i sił elektromotorycznych źródeł.

II prawo Kirchhoffa odnosi się do spadków napięć na elementach obwodu. Wynika ono ze zrozumienia faktu, że napięcia w obwodzie nie biorą się znikąd. Jeżeli gdzieś na oporniku jest jakieś napięcie, to znaczy, że musi też gdzieś istnieć źródło które wywołało prąd przepływający przez opornik. I wszystkie napięcia pochodzące od źródeł muszą sumować się z napięciami odkładającymi się na opornikach.

Pierwsze sformułowanie II prawa Kirchhoffa

II prawo Kirchhoffa można sformułować na kilka sposobów. Oto pierwszy z nich:

W obwodzie zamkniętym suma spadków napięć na wszystkich odbiornikach prądu musi być równa sumie napięć na źródłach napięcia.

Przykład 1

Na rysunku podłączono woltomierze do źródła prądu oraz dwóch oporników – odbiorników prądu. Jaki związek zachodzi między napięciami przez nie wskazywanymi?
Ten przykład jest prosty, bo mamy tu tylko jedno źródło prądu.

Jeśli napięcie na źródle oznaczymy U_E , a napięcia na opornikach odpowiednio U₁ i U₂ , to prawdziwy będzie związek:

U_E = U₁ + U₂

Czyli np.

U_E = 6 V
U₁ = 4 V
U₂ = 2 V

Lub

U_E = 6 V
U₁ = 1 V
U₂ = 5 V

Inne sformułowanie II prawa Kirchhoffa

Inne (bardziej ogólne) sformułowanie II prawa Kirchhoffa polega na wprowadzeniu pojęcia tzw. "oczka prądu". Zagadnienia te zostały omówione w osobnym rozdziale.