|
Aparat Sony DSC-H2 kupiłem w maju 2007. Przeczytałem o
nim kilka pochlebnych recenzji w Internecie i prasie, zachęciła mnie duża
część funkcjonalności. A że z "kasą" nie było już tak
tragicznie, to zdecydowałem się wydać ten niecały 1 tys. zł na jego
zakup. Później jeszcze dołożyłem ok. 300 zł na karty pamięci, torbę
i jest :) .
Dlaczego wybrałem właśnie ten model?
- Zadecydował 3 najważniejsze czynniki (wszystkie oczywiście należy
"soniakowi" zaliczyć na plus):
-
Cena! - wiadomo, to zwykle
kluczowy element wyboru, liczony w stosunku do możliwości.
-
Jakość zdjęć i funkcje
fotograficzne (naczytałem się, że ten aparat robi dobre fotki)
-
dobry tryb filmu.
O tym ostatnim czynniku wyboru chcę napisać kilka zdań.
Od jakiegoś czasu zauważyłem, że tryb filmu jest w moich
fotograficznych zmaganiach coraz ważniejszy. Z kilku powodów, ale najważniejszym
jest ten, że coraz częściej efekty działalności z aparatem prezentuję
na ekranie telewizora, czy monitora. A spostrzegłem, że po serii
kilkudziesięciu statycznych zdjęć oglądający robią się zmęczeni,
roztargnieni. W takiej sytuacji choćby krótki filmik naprawdę ożywia
pokaz. Poza tym filmy dają nam dodatkowe możliwości, których nie
zapewniają zwykłe zdjęcia - w trybie filmu łatwo jest zaprezentować
panoramę krajobrazu, a także uzmysłowić zależności pomiędzy
fotografowanymi obiektami (wystarczy odpowiednio przejechać ujęciem po
planie). Nie mówiąc już o tym, że w wielu sytuacjach element ruchu
jest na tyle ważny, ze dopiero on zapewnia odpowiednia dozę wrażeń i
wspomnień z urlopu, wycieczki, czy imprezy z przyjaciółmi.
Warto też dodać, że jakoś filmów w aparatach cyfrowych na tyle się
poprawiła, że spokojnie mogą one zastąpić kamerę starszego typu.
Dygresja
Ale nie pytajcie np. na grupie dyskusyjnej
rec.foto.cyfrowa o aparaty z dobrym trybem filmu...
Zaraz dopadną Was zwolennicy "czystości fotograficznej rasy" i
obrzucą pogróżkami w rodzaju: "Tu jest grupa dla fotografów, a
nie filmowców!" Albo "chcesz filmować, to kup sobie kamerę!",
a "tu piszemy tylko o robieniu zdjęć"... Dziwne to zachowanie,
ale stwierdzone nie raz. Aż naprasza się refleksja, że gdyby tak
rozszerzyć tego rodzaju postawę jako normę, to jeśli na grupie poświęconej
motoryzacji ktoś spyta o samochód z dużym bagażnikiem, to powinien
dostać odpowiedź: "chcesz wozić towary, to kup se ciężarówkę!"
Tak jakby dodatkowa funkcja, dość narzucająca się dla danego sprzętu
była tematem tabu.
Ale cóż, trudno. Na grupie rec.foto.cyfrowa o tryb filmu nie pytam. W końcu
wiem, że tam przecież najważniejsi są posiadacze LUSTRZANEK
(lustrzanki nie potrafią filmować...) i pewnie drażni ich fakt, że oni
tak fotograficznie "lepsi" są w tej konkretnej kategorii upośledzeni.
Ach... te ludzkie ambicje...
Jednak ogólnie polecam tę grupę dyskusyjną, bo wielu ciekawych rzeczy
można się tam dowiedzieć, a "głupoty" każdy z nas jakieś
posiada, więc po prostu wybaczajmy je sobie...
Zaś wracając do kwestii filmu w aparacie Sony. Jest ona
tam naprawdę dobrze postawiona - zapisuje filmiki w rozdzielczości
640x480 przy 30 kl/s. Ich jakoś jest dobra (prawie..., ale o tym dalej),
a poza tym naprawdę fajną sprawą jest format zapisu - nie najczęściej
apple'owski mov, ale prawdziwe mpg, czyli format dobrze obsługiwany przez
standardowe odtwarzacze DVD, wszystkie playerki PC-owe, a nawet część
innych przenośnych odtwarzarek. Bez instalacji dodatkowych kodekow, i bez
żadnych dodatkowych starań można po prostu skopiować te filmy na płytę
CD, czy DVD i stacjonarny odtwarzacz bez problemu sobie z nim poradzi wyświetlając
film o jakości znacznei lepszej niż stare kamery VHS, a porównywalnej z
nieco gorszej jakości filmem telewizyjnym.
Aparat Sony DSC-H2
|
